Końska mowa . . . . .

Konie w przeciwieństwie do człowieka nie należą do istot zbyt rozmownych, dlatego porozumiewają się tylko w wyjątkowych sytuacjach. Dzieje się tak głównie wtedy, gdy przekazują sobie ważne informacje, bądź informują się nawzajem o stanie swojego zdrowia. Co ciekawe, robią to nie tylko za pomocą mowy ciała, lecz również wydając określone dźwięki.

Głośne rżenie kontaktowe
Jest to dźwięk najbardziej charakterystyczny i można śmiało powiedzieć, że jest cechą rozpoznawalną koni (już nawet małe dzieci rozpoznają konia po jego głośnym ihaha). W rzeczywistości odgłos ten ze względu na cel, któremu służy, zwany jest dźwiękiem kontaktowym. Najczęściej wydawany jest, gdy konie nie mogą się nawzajem zobaczyć, a pojawia się konieczność przekazania jakiejś informacji, bądź gdy dany osobnik oddali się zbytnio od stada wtedy to rżenie może oznaczać mniej więcej: jestem tutaj, a ty gdzie jesteś?, po czym następuje odpowiedź: tu jestem, tak to ja słyszę cię. Co ciekawe, konie intensywniej reagują na rżenie swoich towarzyszy niż osobników z innego stada. Również klacze reagują żywiej na rżenie swoich źrebiąt. Rżenie to jest również najdłuższym i najgłośniejszym z wydawanych przez konie dźwięków. Czas jego trwania, to średnio ok. 1,5 sekundy, a słychać go nawet z odległości ponad 800 metrów.

Ciche rżenie powitalne
Dlaczego zwie się powitalnym? Otóż w ten sposób witają się zazwyczaj osobniki zaprzyjaźnione ze sobą, mówią coś w rodzaju: witaj, miło cię widzieć. Warto zaznaczyć, że niektóre konie reagują tak na widok swojego właściciela. Jest to więc dźwięk jak najbardziej przyjazny, pozytywny i radosny także dla ludzkiego ucha. Wydawany najczęściej z bliskiej odległości, lekko gardłowy i pulsujący, słyszalny do ok. 30 metrów.

Chrapanie
Kolejnym bardzo charakterystycznym dźwiękiem wydawanym przez konia jest chrapanie. Jednakże ze względu na okoliczności chrapanie może spełniać dwie funkcje: oczyszczającą, jak sama nazwa wskazuje mającą na celu oczyszczanie w tym przypadku chodzi o drogi oddechowe zwierzęcia (np. latem, gdy na dworze pełno jest pyłu bądź intensywnie kwitną rośliny), ostrzegawczą, której głównym celem jest ostrzeżenie innych członków stada, np. przed przyczajonym drapieżnikiem (w rzeczywistości może okazać się nim nawet obcy pies, krowa czy groźnie wyglądający przedmiot). Dla ułatwienia koń, który chrapie ostrzegawczo bądź jest zaciekawiony, ale mimo wszystko trochę się boi, ma zawsze wysoko uniesioną głowę, zwróconą w kierunku potencjalnego zagrożenia, zaś jego ogon i reszta ciała pozostają w stanie pobudzenia i gotowości do ewentualnej ucieczki. Jeżeli zaś mowa o słyszalności tego chrapania, to jest one słyszalne z ok. 50 metrów. Polega zaś na silnym wydmuchiwaniu powietrza przez nos przy zamkniętej szparze pyskowej. Towarzyszy temu również głośne

drżenie nozdrzy.

Parskanie
Przez początkującego miłośnika koni może być mylone z chrapaniem. Jednakże w tym przypadku koń wyraża ciekawość, zapytanie, a czasem i dobry nastrój, np. pytając: co to jest?, bądź stwierdzając: ale to fajne. Podobnie jak chrapanie parskanie polega na wydychaniu powietrza przez nos, lecz nie ma w nim charakterystycznej dla chrapania nerwowości i nie towarzyszy mu wibracja ani trzepot chrap

Kwiczenie
Najczęściej słyszane na padoku bądź podczas wspólnej jazdy na maneżu, gdy jeden z osobników zanadto zbliży się do drugiego. Jest to więc sygnał typowo obronny i w najprostszym tłumaczeniu oznacza: zostaw mnie w spokoju. Jeżeli groźba ta nie zostanie wysłuchana, w większości przypadków koń może zareagować agresywnie (np. solidnie pokopać natręta). Takie kwiczenie możemy również zaobserwować u klaczy odpychających zaloty ogiera bądź chcących odgonić natarczywego źrebaka. Kwiczenie ma różną intensywność i czas trwania w zależności od sytuacji (może wahać się od pół sekundy do nawet dwóch). Najgłośniejszy kwik słychać nawet z odległości 100 metrów wtedy mamy pewność, że zwierzę zostało czymś solidnie zdenerwowane.

kto przyczytal ten hardkor ;D

Podoba sie?