Dlaczego to wszystko jest tak cholernie trudne co?!

Pisze pełna bólu, rozpaczy cierpienia. Ale też pelna miłości. Do Chandruni, Gejszuni. Ale też do Omenka :*

Ktos daje mi nadzieje...

Jutro telefon że jednak to była pomyłka. Że jednak NIE...

Nie moge zrozumiec dlaczego jakieś ... robią sobie jaja! Jaja z mojej psychiki. Z moich uczuć.

Największych uczuć.

Nie ma żadnej osoby która potrafi mnie pocieszyć...

ŻADNEJ!

Ale jest jedna przy mnie... Która próbuje mnie pocieszyć. Szkoda że bez skutecznie.

Kocham.

I chyba przestane.

Jest to potwornie ryzykowne,

Boje sie dnia... dnia... kiedy reszta koni które kocham - popędzi do Omenka aby razem galopować wśród łąk,pól,lasów...

Boje sie tej chwili... Staram sie nie myślec o tym teraz, odkłądam to na potem. Nie potrafie zapomnieć.

Kiedy przeglądając zdjęcia w telefonie i przypadkowo natrafiam się na zdjęcia niejakigo pana O. zaczynam natychmiastowo ryczec robiąc przy tym z siebie totalną idiotkę.

DLACZEGO NIKT NIE UMIE ZROZUMIEĆ?!

W tej chiwli odechciewa mi sie wszystkiego. Ufałam mu bezgranicznie. Kocham go!

A jego już nie ma. '...i ten cwał po polanie...' nasze cudowne chwile, trudne. I chyba niestety nie do pokonania...