to znowu ja

To znowu ja, choć nie powinnam. Czuję się kimś zupełnie innym, a jednak wciąż jestem tą samą osobą. Od prawie pół roku mam przy swoim boku mężczyznę, który uczynił mnie niemalże najszczęśliwszą osobą pod słońcem. Nawet On widzi we mnie zmiany i doskonale wie, że to tylko i wyłącznie Jego zasługa i jestem niemal pewna, że bez niego nie dałabym rady. Za zaledwie cztery dni znów przekroczę progi szkolnych drzwi i nieco się obawiam jak to będzie tym razem. Oblałam rok, ale przynajmniej mam nauczkę. Chciałam być perfekcyjna, a spadłam na dno. Do niedawna zamierzałam się usamodzielnić, już nawet miałam wszystko ustalone z Panią, która miała mi wynająć mieszkanie. Z czasem jednak doszłam do wniosku, że na ten moment to nie ma najmniejszego sensu. Szkoła i praca będzie pochłaniać niemalże cały mój czas, postanowiłam więc, że przemęczymy się z mamą w swoim towarzystwie jeszcze z trzy miesiące, ewentualnie rok. Zainwestuję zarobione pieniądze w siebie, może trochę zaoszczędzę, tak będzie najlepiej. Rozpoczęłam kolejną pracę, tym razem już na poważnie. Robienie sałatek sprawia mi przyjemność, ciekawe jak długo. Utrzymuję czytość od substancji odurzających od siedemdziesięciu dni, z wyjątkiem THC, więc jestem z siebie dumna. Co do mojego wyglądu wciąż jest tak źle, jak było zawsze. Tłuszcz i tona blizn już zawsze będą dla mnie uciążliwe, ale powoli uczę się z tym żyć. Blizny w miarę możliwości przykryję tatuażami, a jedzenie.. Pod tym względem raz jest lepiej, a raz gorzej, a aktywność ograniczona do minimum z powodu braku czasu i lenistwa. Może uda mi się to zmienić po rozpoczęciu szkoły, ale staram się jak najmniej o tym myśleć. Nie chcę do tego wracać, niemniej jednak nieświadomie wciąż zdarza mi się szacować zjedzone kalorie. Zaniedbałam jednak książki, a wakacje zaczęły być dla mnie uciążliwe. Chcę stabilności.