.kambak.

Zima to nie jest dobry okres dla ludzi. To nie jest dobry okres dla emocji. Kurczą się w zmarzniętych ciałach zupełnie tak, jakby bały się, że w zetknięciu z chłodnym powietrzem i chłodnymi słowami całkowicie się odmrożą. A emocje nie lubią niskich temperatur. Zimą trudniej jest pisać o wzruszeniach, które czasem nie mieszczą się w sercu. Zimą nie ma miejsca na wzruszenia. Dlatego od zimy mnie tu nie było. Miałam już kilka podejść do tego, aby tu wrócić, ale nie jest łatwo przyzwyczaić się na nowo do pisania o emocjach, które kotłują się w głowie podczas każdej bezsennej nocy. Nie wiedziałam jak ubrać w słowa to, co trudno jest nazwać. Ale przyszła wiosna. Odżyłam. Emocji i wzruszeń znowu pojawiło się tyle, że chcę się nimi dzielić. A jeśli są ludzie, którzy na mnie czekali ( a wiem, że było ich całkiem sporo), to bardzo mnie to cieszy.  I chcę Wam powiedzieć, że wracam do Was. Dlatego, że czekaliście, że chcecie czytać o uczuciach, o których czasem trudno jest pisać i o emocjach, które czasem nie są jednoznaczne. Jestem tu dla Was. I będę tak długo, jak długo zechcecie mnie czytać. Bo chyba Was trochę kocham, co? J

Do zobaczenia i usłyszenia niedługo. Całuję, Wasza E.