Raz, czy dwa popełniłam bład. Wiem o tym, zdaję sobie sprawę. Chyba każdy popełnia błędy. Czy to jest powód żęby wypominać to do końca życia. Raczej nie na tym to polega...Zagubiłam się w tym wszystkim, w dzisiejszej rzeczywistośći. Chciałabym mieć wiecznie 5 lat, beztrosko żyć i przejmować się jedynie tym, że nie starczy mi truskawek do lodów. Niestety.. czas przemija, lata uciekają, jest coś a potem tego nie ma. Taka kolej rzeczy. Tylko dlaczego tak cięzko pogodzić się z tym, żę pewne rzeczy, pewni ludzie już nie wrócą. Byli tylko małym epizodem naszego życia i nie wrócą nigdy, zostaną tylko w naszej pamięci, która z trudnością przyswaja szkolne regułki ale za to jest świetna w przetrzymywaniu niemiłych wspomnień. Nienawidzę świata za tylu fałszywych ludzi i za ludzi, którzy swoją inteligencją sięgają dna. Wiem, ze nie jestem idealna, nikt chyba w sumie nie jest. Wiem, że jestem ta najgorsza, najbrzydsza,najgłupsza, najgrubsza i wszystko co najgorsze. Wiem to. Dlatego nie musicie mi tego mówić ani udawadniać. 

Chłopaku ogarnij się. Chwalisz się, że zdradziłeś dziewczynę, dla której wcześniej niby oddałbyś  wszystko, którą tak niby kochałeś, na której Ci niby zależało? A no tak.. Musisz pokazać kolegom jaki z Ciebie chojrak, jakim jesteś kozakiem, że wszystkie dziewczyny na Ciebie lecą. 

Człowieku, jak ja mam uwierzyć w miłość skoro teraz się nie gra w piłkę na punkty, tylko w życie, na zdrady, kłamstwa, rozstania, kto zaliczy więcej. Idźcie do diabła...

Sad Dream