Pamietam ile razy miałam ochote kopnąć wszystkich w dupe i jechac do domu

pamietam lubiłam wsiąść rower i jechać przed siebie 

Pamietam jak zgubiłam się jadąc w pierwszy dzien do pracy

Pamietam jak jednocześnie mi się tam podobało i jak czułam sie czasem samotna

i pamietam i nie zapomne tego nidy jak wróciłam do domu po dwóch miesiącach i to na co liczyłam poszło się jebać 

Pamietam ile razy ratowałam wszystko na płacz. Mam nadzieje że to będzie mi się przypominać ZAWSZE gdy bede chciała na siłe coś ratować. 

Stoje właśnie w uczuciowym dnie w którym nie wiem kogo lubię, a kogo nie. 

Czuje się wspaniale gdy widze te szare oczy wpatrujące się we mnie i mówiące mi tyle rzeczy

Jestem szczęśliwa i  pierwszy raz od dawna nie musze sobie wmawiać szcześcia

Boje się. Cholernie się boje. 

Wcale mi nie jest głupio. Mimo wszystko ;_