to koniec?

Dawno tu nie pisałam, co? no tak jakoś wszystko wyszło, nie miałam sił, nerwów, nawet nastroju. wolałam posiedzieć przy gorącej czekoladzie sama z moimi myślami. No i w końu nastał ten moment gdy jego numer poszedł w czarną dziurę, to jedno "usuń" i nigdy więcej już nie będe miała jak do niego napisać. Możę to lepiej?! No chyba tak, bo nie chciałam ciągle męczyć się nim, Los stawia mi kogoś nowego w moim życiu. Prosiłam niby o kogoś, no i mam. Ale czy to na pewno TO? Nie wiem. Dlatego wolę zaczekać, nie spieszyć się. Coraz bardziej dorośleje, niektóre decyzję już muszę podejmować sama. W sumie boję się tej dorosłości, nie śpieszy mi się do niej, aż tak bardzo. Bo wtedy będą jeszcze trudniejsze decyzje do podejmowania SAMEMU. nikt mi wtedy nie pomoże. Za kilka dni skończę 15 i tak jakoś to minie, znowu kolejny rok. Dopiero pamiętam moje urodziny w tamtym roku.. i znowu wracamy do niego. To chyba był mój najlepszy prezent. Jak po miesięcznej przerwie go zobaczyłam, uśmiechnęłam się do niego. od tego dnia znowu wszystko powróciło. całe to zakochanie wróciło. masakra. znowu do tego wracam.. nie powinnam, ale to było na prawdę piękne. to jak mam to zapomnieć. to wszystko jest straszne. nie umiem sie już odnaleźć. 

proszę o lepsze kolejne jutra.