powietrze.

" I nie żałuje żadnej chwili spędzonej z Tobą
Za to żałuję każdej tej spędzonej bez Ciebie
Jesteś gdzieś, ja umieram wiedząc, ze mnie nie ma obok
I nie mam pojęcia, czemu to miało taki przebieg
Oglądaliśmy horrory, żaden nie był koszmarem
Normalnie bym się zesrał, lecz przy Tobie się nie bałem
Ale odczuwam horror dzisiaj, tutaj, teraz
Bo nie ma Ciebie obok i boję się jak cholera!"

Powoli sie przyzwyczajam do wszystkiego. Zaczęłam nawet lubić swoją pracę, nie cierpie za to organizacji Goodmorninga, no ale jak sie nie ma co sie lubi to się lubi co się ma. Najgorszę już za mną, ruszyłam z miejsca, teraz się nie mogę doczekac aż zlecą te 3 miesiące. Obiecałam pewnej prawie 3latce kololowy tort urodzinowy, wiec muszę sie zjawić w Pl obowiązkowo bo ciocia ma przywieźć dużo prezentów Anielce. ;))

Nawet wypłata nie rekompensuje tęsknoty.

Nie cierpię przeciwności losu, czy zawsze musi byc pod górkę ? A moze to my sami utrudniamy sobie życie tak na dobrą sprawę ? Któż to wie. W każdym razie, nie ma rzeczy niemożliwych i nie wykonalnych, no i takich których przetrwać sie nie da. Ogległość i kilometry to chuj. Teraz nic nie jest w stanie mnie pokonać, mam coś czego ludzie czasem szukają całe życie. A ja znalazłam, kogoś kogo kocham, dla kogo warto się starać i być lepszą wersja samej siebie, kogoś kogo chce mi sie uszczęśliwiać. Kogoś o kogo chcę się troszczyć i nawet zamartwiać, nawet jeśli mnie to denerwuje. Kogoś dla kogo warto żyć. Nie, nie wegetować, żyć, oddychać pełna piersią, podnosić codziennie powieki, witać nowy dzień. Nasz kolejny wspólny dzień.

K.K. ;*