END.

Coś się kończy i zaczyna, czasem nie zaczyna tylko kończy i po prostu umieramy w Sobie chociaż dalej niby żyjemy. Przykre to jest, ale prawdziwe i kiedyś taki czas nastaje. A wtedy co? Co możemy zrobić? Nic, kompletnie nic, bo nie mamy już siły żeby cokolwiek zrobić. A powinniśmy. Myślimy ze jakoś, może kiedyś, coś, i znów bedzie jak dawniej.. Ale przecież nie mamy gwarancji że tak się stanie, a jak się stanie to nawet tego nie zauważymy, bo nas nic już nie będzie interesować. Nadzieje mamy przez jakiś krótki czas. Potem i ona umiera a zaraz po niej wiara. Życie jest nie przewidywalne, czasem piękne a nawet wspaniałe i wtedy powinniśmy się cieszyć tym co mamy, a nie czekać aż w końcu to zniknie i tylko zostaną wspomnienia. Nie pozwólny zeby to wszytsko w nas umarło.. I się zakończyło bezpowrotnie, bo czasu nie cofniemy a żal zostaje którego nie potrafimy zgłuszyć.