Czekamy na skoki ^,^
STOCH POKAŻ CO POTRAFISZ :D

-Co ty taki zadowolony ?-zapytałam wreszcie.
Wypuścił mnie z objęć i zaczął szukac czegoś w plecaku. Westchnęłam rozdrażniona tym, ze mnie olał, a takze że już nie czuje jego objęć.
Wyjął wreszcie z torby jakąś kartke i mi podał, a sam znowu czegoś szukał.
Spojrzałam na papier i ujrzałam na samej górze czerwonym długopisem piąteczke i gratulacje dla Richarda.
Uśmiechnęłam sie pod nosem i spojrzałam na chłopaka. Miał już spowrotem plecach zażucony na ramię i uśmeichął sie łobuzersko.
-Dziękuje mojej najlepszego, najukochańszej przyjaciółce, a zarazem nauczycielce, która potrafi największego głąba wyciągnąć z jedynki z matematyki na piąteczkę.
Wyciągnął w moją stronę ręke, w której trzymał pudełko czekoladek, a na tym przyklejone jeszcze jedno mniejsze z kokardką.
Uniosłam w górę brwi odbierając od niego prezent.
Swój sprawdzian zgiął i wcisnął do kieszeni jeansów i spojrzał na mnie wyczekująco.
-Otwótrz.-powiedział.
-A co masz ochotę na czekoladkę ?-zapytałam słodko.-Myślałam, ze to dla mnie.
Zaśmiałam sie widząc jego zrezygnowaną minę.
-Czekoladki są dla ciebie i nie mam zamiaru Ci ich zjeść.-wyszczerzył zęby w uśmiechu.-Chyba, ze się podzielisz, ale chcę abyś otworzyła to mniejsze.
Spojrzałam na trzymane rzeczy i delikatnie odkleiłam mniejsze pudełeczko od czekoladek.
Podałam mu słodycze aby potrzymał, a sama uniosłam wieczko.
Na małej poduszeczce leżała deliaktna, srebna branzoletka, z  napisem MISTRZ MATEMATYKI.
Zaśmiałam sie głośno.
-Nie trzeba było tego kupować.-powiedziałam i zapięłam ozdobę na nadgarstku.
-W końcu muszę ci podziękować.-odparł.-Więc dziękuje, ze od tylu lat pomagasz mi sie wygrzebać z matmy.
-Nie ma za co .-wyszczerzłam zęby w uśmiechu.-No i gratuluje.-dodałam.
-Dzięki.-ukłonił się przede mną i objął mnie ramieniem w tali.-A teraz czas na reszte lekcji.