....

Pamiętnik

8.10.2014/41

Siedziała na jednym z krzeseł nerwowo podrygując z nogi na nogę.

Miała zamknięte oczy. Nie mogła znieść tej przytłaczającej, wszechobecnej bieli.

Czekała już od dobrej godziny.

Jej cierpliwość powoli się kończyła.

Gdy usłyszała swoje nazwisko, niemal wbiegła do gabinetu.

Wskazano jej fotel.

Usiadła przeczuwając najgorsze.

Jej oddech przyspieszył a serce w jej piersi waliło jak szalone.

Niemal słyszała jego niespokojne dudnienie.

W jej głowie kłębiło się milion myśli.

Pulsowanie w skroni, które z każdą sekundą przybierało na sile sprawiało, że czuła iż zaraz rozsadzi jej czaszkę.

W momencie gdy padły pierwsze słowa świat jakby się zatrzymał.

Każde słowo, litera po literze odbijało się echem w jej umyśle.

Gdy opuszczała pomieszczenie czuła wściekłość.

Wybiegła na dwór wpadając wprost w Jego ramiona.

Przez następną chwilę nic nie mówiła.

Pozwoliła by krople deszczu ostudziły nieco emocje.

Chwycił jej podbródek zmuszając tym samym by spojrzała mu w oczy.

Jej przepełnione były bólem i udręką. Jego wypełniała bezgraniczna miłość do Niej.

Poczuła piekące łzy zbierające się pod powiekami.

Pozwoliła im spłynąć.

Upadła na kolana nie mogąc znieść bólu.

Ukląkł obok Niej.

- Umieram - wyszeptała - Tym razem to naprawdę koniec - przez chwilę nie mówił nic. Klęczał obok Niej cały przemoczony próbując powstrzymać krzyk. Przeczuwał to. Podświadomie wiedział, że właśnie to usłyszy. Wziął głęboki oddech po czym po raz kolejny zmusił ukochaną by spojrzała na Niego.

- Wyjdziesz za mnie? - zapytał. Z jej oczu popłynęło jeszcze więcej łez. Pokiwała głową nie mogąc wydusić z siebie słowa.

- Kocham Cię - odezwała się w końcu.

- A ja kocham Ciebie. I będę kochał Cię do końca - odpowiedział składając na Jej ustach delikatny pocałunek.