Dzisiejszy dzień uświadomił mi jacy naprawde są ludzie... jacy my jesteśmy... Nie twierdzę że wszyscy są tacy sami bo przeciesz to byłoby przynajmniej niedorzeczne jednak zdecydowana większość osób z którymi mam styczność na co dzień nie przejawia chciażby minimalnej chęci pomocy... Niby dzisiaj nie stało się nic jakoś specjalnie tragicznego, a jednak otworzyło mi to oczy... widze świat taki jakim jest naprawdę, a przynajmniej tak właśnie mi się wydaje Cudze tragedie odsuwane są na bok na rzecz własnych przejściewych niestabilności. To przykre... bardzo przykre...wręcz straszne... "Ludzie tacy zimni są Pochowali duszę w kąt Ślepi na nędzę, głusi na krzyk Prawdy nie widzą już..." Naprawde ogromnie mnie dziwi że nikt nawet nie starał się pomóc... DWIE OSOBY! Tylko dwie osoby pomogły... No może jeszcze kilka (też ze dwie) starały w miare swoich możliwości no i właśnie w tym tkwi sedno... Tłum gapiów i nieliczne jednostki które starały się coś zmienić Ja doskonale rozumiem że ktoś nie zna zasad pierwszej pomocy to przeciesz nic strasznego i nikogo za to nie krytykuje... Ale czy skoro w gronie jest ktoś kto wie co robić to tak ciężko spytać czy można w czymś pomóc...? Nie sądze. Nawet najmniejsza pomoc jest bardzo potrzebna... udzielanie pomocy poszkodowanemu jest naprawde męczące... Mimo że nie wiem tego z własnego doświadczenia potrafię to sobie wyobrazić... Znam podstawy pierwszej pomocy i mimo że nie czuję się w tym wszystkim zbyt pewnie sama świadomość że starałam się komuś pomóc była by dużo lepsza od bezczynnego patrzenia... Przeciesz nikt nie żyje wiecznie. Skąd możemy mieć pewność, że nie zginiemy właśnie przez bezmyślność ludzi...? Otórz nie możemy mieć takiej pewności... Przeciesz możliwe jest że nikt nie pomoże nam samym w sytuacji tego wymagającej.... Możliwe jest że nie będzie wtedy nikogo mimo iż będzie mnóstwo osób wokół nas... To wszystko jest możliwe... "Życie choć piękne tak kruche jest Wystarczy jedna chwila by zgasić je Życie choć piękne tak kruche jest Zrozumiał ten kto otarł się o śmierć..." Jednak rzeczy oczywiste nie docierają do ludzi... i właśnie to najbardziej boli... Ale może kiedyś pod wpływem jakiegoś zdarzenina wszyscy otworzymy oczy... Może wtedy to się zmieni... Oby tylko nie stało się to za późno... "Przestajesz istnieć Zamierasz w bezruchu Urywa się śmiech Zaczyna się płacz..."