Dokładnie wiem, co się we mnie dzieje, kiedy się dzieje, ale w żaden sposób nie mogę tego powstrzymać. Nie ma na świecie nawet pół osoby, której możesz zaufać. Ludzie często nie ufają nawet sobie, więc zaczęło mnie zastanawiać, dlaczego ufamy innym. Często dopiero na własnej skórze mozemy zrozumie,że ludzie to świnie. Ze mną na czele. Nie ma co się wybielać innymi. Pokazywać, jaki ktoś jest zły,żeby samemu poczuć się lepiej. Często sami ranimy wszystkich naokoło a oceniamy innych tak, jak sami nie chcemy być ocenieni. Pomyślmy najpierw o tym,że JA sam jestem najgorszą osobą na świecie, a dzięki temu zrozumiemy może chociaż trochę, dlaczego inni się zachowują tak, a nie inaczej. Dzięki temu dotarło do mnie, dlaczego ludzie,ktorych uznawalam za przyjaciol z minuty na minute mogą wypiąć na mnie dupsko. Bo to najlepsze co mozna w zyciu zrobic. Mieć wyjebane, I nie dlatego, ze jestem zła. Dlatego, że nie widzą zła w sobie. A jak się nie widzi zła w sobie, to nie mozna dostrzec dobra w innym człowieku. Zostałam oceniona przez to, jakie wybrałam dla siebie życie. Trochę boli,że nie patrzysz na to, jaka dla Ciebie byłam. Bo jak potrzebujesz pomocy, to pierwsze do kogo wykonujesz telefon to Daga. Bo trzeba kase pozyczyć, bo nie ma się gdzie przekimać przekimać, bo trzeba się wygadać. I nagle JA dowiaduję się,że nie zasłużyłam na pomoc. Pomoc, o którą nigdy nie prosilam. Pomoc, której wrecz nie chciałam. Ktoś się wpierdala z butami w cudze życie za moimi plecami, a póżniej jest wielce oburzony,że pogardziłam jego pomocą, która przyniosla wiecej krzywdy niz pozytku. Boże. Ludzie są śmieszni. Siedzę i na prawdę śmieję się do rozpuku. "Jest zsyntetyzowaną kompilacją wszystkich cech, które uważam za pojebane."