Bez szans.

Jestem. W piżamie. Z bólem głowy. Z niewyspaniem. Z bałaganem. Czuję się poza wszystkim. Bez nikogo. Źle mi tu. Dziś nienawidzę siebie bardziej niż kiedykolwiek.

Kolejny weekend. Kolejny tydzień się skończył. Skończył się też okres ochronny, a to oznacza, że od poniedziałku ta szkoła przestanie podobać mi się jeszcze bardziej. W sumie minęło 10 dni. Oni się przyzwyczajają. Wdrażają. Zapoznają. Zakochują. Śmieją. Planują. Integrują. A ja? Ciągle tęsknię za wszystkim, co było. Chowam się. Brakuje mi ludzi, brakuje mi miejsc, wesołe wspomnienia bolą, bo są tylko i wyłącznie wspomnieniami, z kategorii: "JUŻ NIGDY...". Uciekając od myślenia o tym, co minęło przyłapuję się na szalonych planach o przyszłości, która zapewne nigdy nie stanie się nigdzie, poza tym miejscem w mojej głowie, który odpowiada za wyobraźnię. I w sumie mało obchodzi mnie TERAZ, w moim innym świecie, gdzie istnieje tylko WCZORAJ i JUTRO jest mi zdecydowanie lepiej.

 http://www.youtube.com/watch?v=LPn0KFlbqX8

 ___