Wodzień na czekanie

Oda do Łukasza

O Łukaszu, gdzież jesteś w swoje urodziny,

Czekamy na Ciebie, mijają godziny,

W prezencie dla Ciebie mamy garczek gulaszu,

O gdzie jesteś Łukaszu.

Po dobranocce ruszyłam z Martyną i Ćwikłą do Twego domu,

Przeszłam przez chaszcze i błoto.Upaprałam trampki. Nie mów Boguśce. Najlepiej nikomu.

Aż wreszcie doszłam w Twe progi, gdzie gwiazda nas poprowadziła, 

Weszłam w ganek,  gdyż gospodyni Wodzieniowa drzwi otworzyła,

Co pacze, rozglądam się na boki, gdzie jubilat, przecież nie dam jej gulaszu,

O gdzie jesteś Łukaszu. 

O gorzkie żale przybywajajcie, gdy żal duszę ściska, serce boleść czuje,

Łukasz po czasie jakimś na dół wreszcie zejść się decyduje.

A potem jedli, pili, zdjęcia robili, w piecu palili,

Aż w końcu z domu Wodnia przed północą wybyli.

Dzwonię dnia następnego, milczy telefon, może się u Wodzienia obrazili.

Może się zamknął w smutku i boleści sam na poddaszu...

O gdzie jesteś Łukaszu [?]

                                                                                                                                                                prawie anonimowy klaustr0fobik

Także ten...wszystkiego dobrego z okazji urodzin także dla kochanej Ćwikowej, która w tamtym tygodniu obchodziła swoje urodziny.  

Matematyko, nadchodzę!