Hejka ;d

Takie sobie zdjatko palnęłam ;P, ale do rzeczy. Zgodnie z obietnicą daną w poprzedniej notce wstawiam opowiadanie.

                     ROZDZIAŁ 1 

     Południowo-wschodnia części Polski. Warszawa. To tutaj właśnie przyszłam na świat. Jestem dziewczyną mającą wiele marzeń, które pragnę spełnić. Niestety dotarcie do  wyznaczonego celu utrudniają mi napotkane liczne przeszkody . Dlatego też nie poddając się dążę za wszelką cenę do wytyczonych przez siebie celów. Jednym z moich największych celów jest zostanie piosenkarką. Z tego też tytułu spotykam się nie tylko z wieloma przeszkodami, ale także i konsekwencjami. Jedną z takich konsekwencji jest do podjęcia trudna decyzja decydująca o dalszym postępie w realizacji tegoż największego marzenia. Muszę bowiem podjąć decyzję, czy jestem gotowa do poświęcenia się dla spełnienia tego marzenia jakie sobie obrałam jako cel? W tym celu udałam się do najlepszej wokalistki jaką znają wszyscy mieszkańcy Warszawy. Kiedy Anna Orłowska otworzyła  mi przed nosem drzwi, od razu przeszłam do sedna sprawy.
-Dzień dobry Pani Anno.
-Dzień dobry Angel. Co cię tu sprowadza ?
-Chciałabym zostać w przyszłości piosenkarką i chciałam panią prosić o pomoc.
-W jaki sposób mogłabym Ci pomóc?
-Wszyscy mi mówią, że mam talent do śpiewania, ale niestety moim skromnym zdaniem śpiewam jakby mi słoń na ucho nadepnął.
-W takim razie powinnyśmy poćwiczyć nad twoim słuchem muzycznym, abyś mogła odróżniać czyste dźwięki od tych nie czystych.
-Od kiedy mogę zacząć u pani ćwiczyć ?
-Choćby od zaraz. Oczywiście jeśli masz czas.
-Oczywiście, że mam.
   
   Po pięcioipółgodzinnych ćwiczeniach wychodząc od Anny Orłowskiej wstąpiłam do pobliskiego sklepu na drobne zakupy na obiad. Po opuszczeniu sklepu spożywczego  udałam się prosto do swojego mieszkania, gdzie następnie ugotowałam dla wszystkich obiad. Po uprzednim przygotowaniu stołu zasiedliśmy wszyscy razem do wspólnego obiadu. Po skończonym posiłku moja mama zajęła się zmywaniem naczyń, a reszta domowników zabrała się do swoich obowiązków. Ja w tym czasie udałam się do swojego pokoju, gdzie włączyłam sobie muzykę, a także komunikator, na którym zaczęłam najpierw pisać, a później rozmawiać z koleżankami na wideo rozmowie. Rozmawiałam z nimi na różne interesujące tematy, poczynając na muzyce, a kończąc na sprawach klasowych.
Rozmawiałyśmy tak parę godzin, gdy w pewnym momencie usłyszałam jakieś dziwne szmery za oknami.
Co to za dziwne szmery za oknami-pomyślałam- Czyżby jakieś zwierzę tamtędy przechodziło i zaszeleściło liśćmi krzewów?-dodałam w myślach. Z czystej ciekawości postanowiłam podejść do okna i sprawdzić co to takiego było. Kiedy już tak stałam przy oknie i przesuwałam wzrokiem po pobliskich krzakach, spostrzegłam leżącego pod osiedlową ławeczką malutkiego słodkiego kotka z raną na przedniej łapce. Widząc to nie zastanawiając się ani chwili dłużej zbiegłam szybko na dół i wzięłam go do siebie, gdzie po opatrzeniu łapy, dałam mu jedzenie i picie. Po upewnieniu się, że nic kotu nie brakuje postanowiłam się przejść. Wychodząc z klatki schodowej spotkałam sąsiada, z którym ucięłam sobie krótką pogawędkę.
-Dzień dobry.
-Dzień dobry Angela. Jak się miewasz ?
-A dobrze, dziękuję. A pan?
-Ja również dobrze, a jak tam u twoich rodziców ?
- Też dobrze, dziękuję. Musze już iść. Spieszę się. Umówiona jestem.
-Rozumiem młoda damo. Idź i baw się dobrze.

Wracając od przyjaciółki, która zorganizowała imprezę na swoje 18-ste urodziny zaczęłam się zastanawiać, czy aby nie zrobić jakieś imprezy z okazji moich 19-stych urodzin. Kiedy tak zbliżała się upragniona przeze mnie data, zaczęło ogarniać mnie dziwne przeczucie, że coś może pójść nie tak. Moja siostra Sandra- widząc moje zmartwienie spojrzała na mnie i po chwili zapytała co się stało.
- Hej Angel, co się dzieje ?
-Nic, po prostu mam dziwne przeczucie, że cała ta impreza, która ma mieć miejsce w moje urodziny może nie dojść do skutku.