Natura

To będzie zupełnie jak w tym życiu było. Ten sam pokój

-Tak, moje dziecko, ten sam. O świcie ptak dawny w listowiu

bladym jak umarła:wtedy służące wstają

i słyszy się mroźny, głuchy brzęk wiader

u fontanny.O straszna, straszna młodości!Serce puste!

To będzie zupełnie jak w tym życiu było.Nadejdą

biedne, zimowe głosy ze starych przedmieści,

szklarz ze swoją powtarzającą się piosenką,

babunia przełamana, która spod brudnej chustki

wykrzykuje nazwy ryb, mężczyzna w niebieskim fartuchu,

który pluje w zużytą od dźwigania rękę

i wrzeszczy nie wiadomo na co, jak Anioł Sądu(...)

To będzie zupełnie jak w tym życiu było! Ten sam ogród,

głęboki, głęboki, gęsty, ciemny.I w południe

ucieszą się ludzie, że się tu zebrali;

ludzie ubodzy, nawzajem nieznani, ci, co nie wiedzą

jedni o drugich, jak tylko to, że ubrać się trzeba

jak na święto i iść, iść w głąb nocy,

samotnie, w zagubieniu, bez lampy i miłości.

To będzie zupełnie jak w tym życiu było.Ta sama aleja.

I ( w południe jesienne) na zakręcie alei,

tam, gdzie piękna droga schodzi trwożliwie jak kobieta