La defanse.

Paryż. La defanse.

Będąc dzisiaj sama w aquaparku w moim pięknym różowym kostiumie kąpielowym i oglądając ludzi, doszłam do tego, że każdy jest komuś pisany. W tym pięknym mieście miłości oglądając różnych ludzi - pięknych i brzydkich, doszło to do mnie, że każdy teorytycznie ma swoją drugą połówkę. Teorytycznie, bo to się tyczy tylko mężczyzn. Kobiet jest o wiele więcej i jeszcze o wiele dłużej żyją. A więc każdy mężczyzna kiedyś znajdzie sobie kobietę sobie pisaną. Kobiety natomiast robią wszystko aby nimi być. Patrząc na piękne kobiety, które kupiły sobie najbardziej skąpie stoje kąpielowe jakie się da, przeraziłam się. Wyglądało to z boku tak, że żeby być zauważoną trzeba praktycznie chodzić nago. Jak masz dużą pupę ubierz stringi, a jak duże cycki to zapomnij o czymś takim jak stanik (bo kawałek materiału na sutkach to nie stanik). A jeśli ja taka nie chce być to czeka mnie samotność?

Ta cała piepszona ''ceremonia'' przed wyjściem na spotkanie - malowanie się, ładne ubrania i buty, zrobione włosy .. A jeśli ja to przed spotkaniami OLEWAM i idę nieumalowana w dresie, to co? Staję się mniej atrakcyjna? Nie chcę uczęstniczyć w tym wszystkim, bo skoro jest 50% na to, że trafię na mężczyznę swojego życia, to chcę aby pokochał mnie naturalną.

No poprawioną kilkoma minutami na solarium, ogolonym ciałem i pofarbowanymi włosami. A mimo wszystko przy tej całej szarej masie kobiet, które o nic tak nie dbają jak o wygląd czuję się jak prehistoryczna kobieta, bo staram się być naturalna i przejmować się innymi ostotnymi dla mnie rzeczami.