Miecz... Wspomnienia...

Tęsnota jest najgorszym uczuciem, jakie może odczuwać człowiek. Nienawiść zabija szybko. Miłość z nutką słodyczy. Tęsknota długo i bezlitośnie.

 

 

"Bo..."

Bo tak to jest
Że gdy czegoś brak
Odwracasz się
Ku przeszłości zwracasz twarz
I szukasz co
Zrobiłeś źle
A to, co mogło się zmienić
Starciłeś już na zawsze
Co kiedyś istniało
A co sam zabiłeś
Ze stachu przed sobą
W ucieczce przeżyłeś
Znałeś rozwiązanie
Lub teraz poznałeś
Wiesz że było wyjście
Lecz nie skorzystałeś
Mogłeś trzymać
Nie puszczać
Mogłeś spojrzeć na swój stach
Mogłeś z nim wygrać
Mogłeś
Lecz zwyciężył strach
Więc teraz jak palec
Jak pies sam zostałeś
I patrzysz tylko w przeszłość
Nic prócz snów nie zostało
I cały twój świat
Runął jak domek z kart
Bo bałeś się żyć
Bałeś własnego ja

Tym razem jest to wiadomość kierowana do Ciebie...

Ty wiesz... Potrafisz sobie to przypomnieć?

Tęsknota jest tym, co najgorsze w człowieku...

I choć całkowicie utożsamiam się z poezją

pomimo niezgodności form osobowych czasowników

(podmiot autorski zachowany w 100%)

To te słowa nie potrafią oddać wszystkiego...

To jest tylko mała cząstka...

Bo resztę przysłania strach...

Strach...

Pozwala czytać wiadomości...

Pozwala wracać myślami do tamtych chwil...

Pozwala myśleć i wspominiać...

Nie pozwala działać...

A brak działania tylko potęguje samotność...

Samotność wzmaga tęsknotę...

Tęsknota zabija...

Czy człowiek widzi własne błędy, gdy jest już zbyt późno?

Czy da się to jeszcze naprawić?

Boję się...

Boję się spojrzeć Ci w oczy...

Boję się odezwać...

Boję się siebie...

Po raz kolejny...

Ale chcę przezwyciężyć strach...

Czy mi wybaczysz?

Czy pomożesz?

Czy...?

Zbyt dużo pytań,

Zbyt dużo sprzeczności,

Zbyt wiele niepewności,

Zbyt smutno, by pomyśleć

Że jest jeszcze szansa...