kim jestem?

nie daje rady, z każdym dniem jest coraz gorzej. Ciągle o nim myśle, jak wstaje rano, 1 myśl to on. Jak kłade się spac, to przed zaśnieciem ogladam jego zdjecia, przypominam sobie dni ktore spedzalismy razem, byly one chyba najszczesliwsze w moim zyciu, wlaczam piosenki przypominajace mi Jego i placze..Ciągle płacze, nienawidze siebie, tego jaka jestem, nienawidze swojego ciała, chce sie zmienic, chce byc inna, nie moge jesc, nie chce jesc, juz nie potrafie, czasami mysle, co by bylo gdyby mnie zabraklo? Czy kto kolwiek by sie przejal? Z wyjatkiem paru osob, a reszta? Reszta odczułaby pewnie ulge, tyle ile ja krzywdy zrobilam innym..Jestem podła, beznadziejna, nie zasługuje na nic, na nikogo, nie zasługuje na miłosc, chce umrzec.