Opowiadanie

Zdjecie z tegorocznych wakacji, ale nie pamietam gdzie to było^ xD W najbliższych kilku notkach będzie opowiadanie... Z góry mówię, nie ja je pisałam, więc wszelkie pochwały etc. prosze kierować nie w moim kierunku ;) Autor chce pozostać anonimowy, może kiedyś się dowiedcie kto to napisał, a może pewne osoby się zorientują... tak czy inaczej zachęcam do przeczytania, bo moim zdaniem warto! MIŁEJ LEKTURY. :)

Spoglądała w tamtą stronę ze łzami w oczach
wciąż nie mogła uwierzyć ze to co się stało jest z nią związane
stała praktycznie na środku chodnika i nawet potrącający ją ludzie nie ruszyli jej z miejsca
wszyscy biegli w tę stronę w którą ona tak boleśnie spoglądała
chciałaby pomyśleć jak inni że może nic się nie stało lecz ona posiadała świadomość większą niż przechodnie
stała tak dłuższą chwile nie mogąc opanować łez
po jej bladej twarzy spływały słone łzy które wpływały prosto do jej czerwonych ust
po chwili zjawiły się "służby porządkowe", które musiały przywrócić ją do życia
Ocknęła się i pobiegła w przeciwnym kierunku
zostawiając za sobą ujście całego zła
nie widziała sensu w dalszym życiu więc pobiegła do parku
usiadła na ławce i przymknęła oczy
godziny mijały w zawrotnym tempie tak samo jak ludzie którzy ją mijali
gdy wiatr stał się chłodniejszy niż do tej pory
ludzie zniknęli a park pochłonął ją samą
już nie czuła bólu, ani gruntu pod stopami
minęła długa chwila księżyc srebrzyście lśnił na niebie tylko co chwila zasłaniały go czarne chmury, które odsłaniały go popychane przez chłodny wiatr
i znów stała na środku chodnika wpatrzona w zdarzenie
ludzie mijali ją tak samo jak poprzednio
ona tylko stała i połykała łzy
w pewnej chwili poczuła że nie ma sensu już dalej żyć
wkładając ręce do kieszeni jej wyblakłej kurtki obróciła się na pięcie i szybkim krokiem powędrowała w odwrotnym kierunku
szła nie zważając na nic i nikogo
gdyż tak bardzo bolał ją fakt istnienia
nie mogła jednakże zrobić nic gdyż nie widziała sensu nawet w myśleniu
minęła dwie przecznice i własny dom
wciąż płakała
doszła do największego skrzyżowania w mieście przez które dzień po dniu przejeżdżało/przebiegało tysiące nieogarnionych ludzi
ona tak bardzo chciała poczuć się jak oni
lecz coś ją różniło
nie posiadała celu ani wartości
beznamiętnie spojrzała na światła które zmieniały się tak jak gdyby ktoś im mówił że i tak ludzie na nie patrzą
więc postanowiła nie czekać dłużej tylko wreszcie poczuć się jak inni
bez zainteresowania na który właśnie kolor zapaliła się dioda świateł
postawiła stopę na jezdni i bezczelnie wolnym krokiem zmierzała na drugą stronę ulicy
nagle gwałtowny wiatr który zerwał się niewiadomo skąd rozwiał jej włosy
postanowiła że zachowa się tak jak oni
przerażona obejrzała się za siebie jednakże nie zdołała zobaczyć nic...
jej błękitne oczy znów zalały się łzami
wystraszona że znów będzie musiała pić kwas
wytarła je szybko i pobiegła przed siebie
gdy znalazła się po drugiej stronie jezdni zatrzymała się
i nagle poczuła inny ból niż do tej pory
łzy przestały jej wypływać z oczu musiała się zatrzymać
poczuła to
przystanęła niemalże na samym krawężniku ale musiała
zatrzymały ją inne oczy...

CDN.