Close my eyes for a while

Force from the world a patient smile

But I gave you all

Bardzio czesto dziwimy się dlaczego nasze szczęście nam uciekło, niewiedząc że podświadomie sami je odpychamy od siebie poprzez niepamiętanie o tych wszystkich drobnych chwilach, które to szczęście tworzą. Poprzez niepielęgnowanie właśnie takich momentów sami mordujemy to co w życiu najważniejsze i to co najpiękniejsze. Nie uświadamiamy sobie do końca co jest tą rzecza najważniejszą dopóki tego nie stracimy najczęściej z własnej woli poprzez zamknięte oczy, gdy emocje opadną otwieramy je i dostrzegamy że zostaliśmy całkiem sami i utraciliśmy to co dawało nam szczęście już bez powrotnie , ponieważ mimo prób i trudu nic już nigdy nie będzie takie samo, nawet pomimo tych samych ludzi w tym samym miejscu, nigdy nie da sie tak nienamacalnej rzeczy jak szczęście odbudować w ten sa sposób jak na początku. Uświadamianie sobie tego może zająć dużo czasu, miesiąc , rok, dwa... ale im dłużej żyliśmy w nieświadomości moment, w którym się ockniemy boli bardziej. Niezależnie jak bardzo się chciało i kochało, w jednej sekundzie, poprzez decyzje podjętą pochopnie w nerwach można stracić wszystko pomimo zapewnień i obietnic. Wszystko może być trwałe ale zazwyczaj nic nie jest bo nie jesteśmy świadomi ile ciężkiej, codziennej pracy trzeba wkładać by osiągnąć trwałość. Ranimy więc swoich bliskich i samych siebie bo ślepo wierzymy, że zapewnienie wystarczy...