Tylko z Tobą chce Przejść przez życie zatrzymać się Tylk z Tobą chce szukać miejsca By budować fundamenty szczęścia Będziemy mieć tam wielki dom wielki ogród Wielki ogród taras zachodzących słońc Na przyszłość imiona wybierane Tak piękne i nie spotykane Każdej nocy w moich snach Mały kościół Twoje tak Chłodny nasz deszczowy październik I nie opuszcze Cię aż do śmierci Mieliśmy w sobie tyle siły i nadziei Przeciez nic nas już nie rozdzieli Wiara w szczęście wiara w miłość Prosze Boga by się to nie skończyło Jak na falochronie sklejeni za dłonie Ta refleksja przychodzi Byliśmy za młodzi czy będziemy jak fale Czy będziemy gdzieś dalej Czy ten falochron pozwoli nam brzegu dotknąć Tego dnia było zimno jak nigdy Na przeciw siebie w parku staliśmy Patrząc a oczy próbując coś tłumaczyć Trudno zbudować tak łatwo można stracić Robiłem krok ale odsówałaś się Proszę nie rób tak wiesz jak to rani mnie Taka zmiana o 180 stopni Nie poznaję Ciebie klękam jak w samotni Tłuke szkło szukam proszków przeciw śmierci Widzę nas i deszczowy październik Na falochronie trzymając za dłonie Jak tytanik co i tak za tonie Żegnaliśmy się nie wierząc że to koniec Każde z nas poszło w swoją stronę Chodź poskładane jak jakieś orygami Jednak bez siebie nie będziemy tacy sami