Yo!

Tak naprawdę nikt nie przygotowuje nas do życia. Nikt nie daje nam gotowych odpowiedzi. Nie w 100% nam właściwych.

Piękne są czasy dzieciństwa. Podejmujemy tylko jedną decyzję, mamy jedną drogę a część konsekwencji za nią ponoszą rodzice. Trzymają nas za rękę i prowadzą za sobą podcierając nam tyłki.
Gdyby się uprzeć to ten stan może trwać wiecznie. Ale nikt nie lubi maminsynków/córki.

Stajesz się nastolatkiem. Odkrywasz samego siebie. I w tym jest problem. Dlaczego większość ludzi nie może pogodzić się z tym jacy są? Nie rozwijają się, nie kontrolują samych siebie. Mają kompleksy, chowają się w cieniu, boją się żyć, biorą tylko to co dostaną.
Dlaczego tak trudno pogodzić się nam z tym jacy jesteśmy?

Zupełnie jakby ktoś wsadził nasze czyste umysły do chaotycznych, zwierzęcych ciał, które nie do końca nam pasują, z którymi nie możemy dojść do porozumienia, całkowicie tego zaakceptować i nauczyć się żyć.

Człowiek to dusza zamknięta w zwierzęciu.

Zaczynasz dojrzewać kiedy zaczynasz podejmować odpowiedzialne decyzje dotyczące Twojego życia. Od tej pory ty decydujesz czy osiągniesz sukces czy się zmarnujesz.
Brzmi przerażająco prawda?

Jak myślisz, eksterminować słabe osoby, czy mieć na nich pożywkę? Świat wolny czy kontrolowany?
Nigdy nie będziesz wolny. Nie w tym świecie.
Jesteś wolny na tyle, na ile się czujesz.
Możesz być wolny wewnątrz ale twoje ciało nie należy do Ciebie.

Zresztą: nie ważne jaką drogą pójdziesz. I tak nie będziesz jedyny.

Bądź sobie tzw.bogiem w swoim światku.
Ja i tak jestem ponad ciebie.