2006

Nie poznaję się.

Gdzieś w tym wszystkim chyba się zagubiłam. W tym dąrzeniu do tego aby życ tak jak chciałam zgubiłam drogę, weszłam w las i teraz błądzę...

Próbuję wyjśc, nie mogę, nie umiem. Nie wiem w którą stronę. Mówię sobie "ostatni gryz czekolady..." ostatni raz...

i tak w koło macieju...

pójdę wcześniej spac, jestem zmęczona, padam na twarz. Ale jeszcze film, książka. Wiem że to smęt, że marudze, że to pierdoła.

Rano obiecuję sobie że dzisiaj się nie dam, będę sobą i nie poddam się.

Hormony swoje, burza, kłótnie, walka, dosyc.

!

Eh. Ten mnie kusi, ten się uśmiecha, a tamten powie komplement, ta zaflirtuje, mrugnie okiem, powie słowo...

A ja zgubiłam się. Nie ma mnie... W stu tysiącach innych takich jak ja. Nie wiem jak wyjśc. Powtarzam jak refren. Nie mogę spojrzec ponad horyzont. Nie umiem, Ograniczony debil. Nic nie wiem, mimo że całe życie się uczę.

Chcę 2006, niewinnośc, koszmary samotności, chcę figurę, wiedzę i pragnienie złota, srebra czy brązu.

Nie chcę się rumienic, nie mam ochoty na zaloty... wracam, sztuczny uśmiech, poważna mina, w środku chcica, chcica, chcica... przecinek, bieganie bieganie bieganie.... znajdź mnie. dogonisz mnie..!.? proszę...

uśmiech. łza. potęga. dziękuję....

nie zrozum mnie źle... zmęczona jestem  ... i  tak w koło macieju...