Wierzeja miecha!

BRATANKU MÓJ MIŁY, BRATANKO LOJALNA,

HISTORIA MA DOTĄD JAKŻE BANALNA,

LECZ DZIEŃ NADESZEDŁ, NADCHODZIŁ JUŻ NIE Z RAZA,

A TRZA GO POWIELAĆ, PRZYBRZEĆ ŚNIEGOŁAZA,

BIESIADZIŁ JA CIĄGLE, DYSKUSJE ŻEM WSZCZYNAŁ,

Z NIEJEDNYM GIERMKIEM ŻEM SIĘ POWYKLINAŁ,

A KLĄTWY TE SIARCZYSTE CODZIEŃ BYŁY,

TAKOM SIĘGAŁ CZASEM PO OSTRZE, MÓJ MIŁY,

DNI TE MIJAJĄ, LATO ZA LATEM,

WIOSNA ZA WIOSNĄ, JAK ZA PAN BRATEM,

JESIEŃ ZA JEŚNIĄ, TAKOM PRZYPOMINA,

ŻE NADEJDZIE BO NADEJŚĆ MUSI SROGA OJ ZIMA,

MOSKALI WYPRZECŁA, BO UCIEKLI NA PRZEDZIE,

A ROZMAWIAŁEM JA Z BOLKIEM, CO BY PRZY OBIEDZIE,

I Z JEREMIM SPOD ZAWOI, LECZ ON UKRÓCIŁ ROZMOWY,

I RUSZYŁ PISAĆ DO DZIEWKI RÓŻNE SWE MOWY,

MÓWILIMY O SPOD WIEDNIA ATAKU, CO NADEJŚĆ MUSI,

WIEDZCIE MI MILI, WOJSKO PRZYDUSI,

LECZ DO SZABLI ŁAPCIE, MACHAJCIE SWE MIECZA,

BO PRZETRWANIE NARODU TO RZECZ NADCZŁOWIECZA!

PRZEKAZ ZOSTAWIAM, DLA WAS TO MÓWIĘ,

A TERAZ RUSZAM, MIECZ, OGIEŃ POŚLUBIĘ!

(mickiewicz niebył wcale taki dobry, jak widać, każdy potrafi pisać jak on :s)