tęsknię

znacie to uczucie, kiedy macie wrażenie, że utknęliście w innej czasoprzestrzeni?
czasoprzestrzeni, wymiarze, odległej krainie...
moja dusza zawisnęła nad panującą atmosferą kursu i nie mogę się oderwać od wyobrażenia tamtego weekendu.
jest już środa. w piątek egzamin, a ja? ciągle analizuję tamten czas.
tak wiele rzeczy wyszło, tak wiele rzeczy otworzyło oczy na aspekty.
tak wszystko się ze sobą wiąże jak nigdy.
zawsze mnie fascynowała złożoność organizmu.

elementów, które łącząc się w zawiłą strukturę, nadają pełną funkcjonalność całości.

kocham anatomię. tym bardziej końską.
ostatni weekend utwierdził mnie w moim marzeniu i nadał jakiś błysk.

iskrę, która wygasła przez codzienną rutynę.

Zef miał zaszczyt brania udziału w kursie jako konisko testowe. był bardzo wyrozumiały dla wielu osób, które go otaczały. w sumie był masowany z 4 razy przez 4 różne drużyny przez cały weekend. dał sobie malować kredkami struktury, które umożliwiły nam lokalizacje interesujących nas mięśni. nie protestował jak wchodziło się do jego boksu. na prawdę spisał się na medal. najbardziej bałam się momentu, kiedy pracowały przy nim małe dziewczyny, ale był totalnym aniołem. nawet Pani Trener wyprowadziła go z boksu i przywiązała i stał w korytarzu równie spokojnie co w boksie.
kochany <3

to małe rzeczy, drobne elementy, które sprawiają, że moje serce promienieje.

na najbliższe dni mam plan współpracy. wiem, do czego dążyć i jak sprawić, by trening był jeszcze bardziej owocny.

lecę do nauki. statystyka wzywa!
buziaki!