Coco dla atencji

Ten rok jest trudny.

Teraz siedzimy w jakiejś restauracji. "W miarę dobrej" - mówisz. Wychodzimy. Wiedziałam, że się jeszcze kiedyś spotkamy, ale nie w takich okolicznościach. Staram się nie przyciągać zdarzeń, które niosą złe i niepoprawne dno. Ale do spotkania dojdzie, czy tego chcesz. Wcześniej czy później. Moja w tym głowa. Twoja też... nieświadoma, podświadoma.

A to będą egzystencjonalne okoliczności. Będzie ciepło. I nie będzie żalu... nie będzie tej sztucznej pandemii, pretensji, obwiniania, wykrzywiania palców i użytecznych przedmiotów w damskiej torebce.

Z tematów brzegu. Ten rok mi zabrał dziadka, babcię, dziecko i psa. Dużo płakałam, ale płacz to mój atrybut od kiedy pamiętam. Tak rozwiązuję swoje rozterki, krzyk i nieporadność. Kompulsywny płacz dla ostudzenia emocji.

Aj, zagadaliśmy się. A przecież płyniemy do brzegu...