Jeszcze wczoraj miałam wrażenie, że odeszłam stąd razem z latem ustępującym miejsca złoto-smutnej jesieni. Dziś znów czuję, że stoję na krawędzi, a Twój głos delikatnie napiera na moje plecy. I bez problemu mogę skakać, bo wiem, że potrzeba nam tragedii by dopełnić historię. Chciałabym tylko w tym czasie tulić Twoją dłoń, zamiast płonącego papierosa.
Chmury, te różowe, mają w sobie najwięcej słodyczy i smutku zarazem,
odnajdują najstarsze wpomnienia i oplatają nam oczy.
http://www.youtube.com/watch?v=iJ_nONGkpc4
Mamo, czuję jak ziemia spada mi na głowę.
30 MARCA 2015
13 LUTEGO 2015
15 STYCZNIA 2015
14 KWIETNIA 2014
6 GRUDNIA 2013
10 LISTOPADA 2013
6 LISTOPADA 2013
16 PAŹDZIERNIKA 2013
Wszystkie wpisy