'I znów jesteśmy ze sobą twarzą w twarz

Rzuceni w otchłań szalejących fal

Tak bezradni przed sobą ukrywamy wstyd

Bez sił i złudzeń, że nowy nas może ocalić świt

I nikt z nas jak dotąd nie spostrzegł, że

Ta łodź od dawna już płynie

Do góry dnem

Po rozległych  bezdrożach wzburzonych mórz

Nikt z nas nie spostrzegł

Ta łódź od dawna tonie już

Karnawału dawno minął czas

Chleb codzienny zastąpił nam szampana smak

I teraz każde słowo, które pada z naszych ust

Coraz większy między nami z dnia na dzień stawia mur

Nie chcę winić nikogo z nas

Rozpamiętywać gorzkich chwil

Wiecznie rozliczać z kłamstw

Nie chcę słuchać wyjaśnień,  zbędnych słów

Jaki to ma teraz sens

Gdy coś umknęło bezpowrotnie'