naaaaan.

to zdjęcie jest stare jak świat, ciężko mi zlokalizować czas i miejsce.

jednak... coś w tym jest, coś wtedy było, to jest piękne.

ciężko by mi było wszystko zlepić w logiczną całość.

jedno przeczy drugiemu, nic nie mogę z tym zrobić.

zdystansowałam się na kilometry, udało się, bardzo mnie to cieszy, czy aby na pewno?

dla dobra wszelkiego istnienia tak - dobrze.

zastanawiam się czy rzeczywistość zmusza mnie do dystansowania się do czegoś więcej.

ja w tym miejscu nie pasuję, to nie mój świat. nie mogę się dostosować, nie mogę i nie chcę.

przez cały ten bieg doświadcza wszelkich stron medalu, nabiera doświadczenia.

przez to się podobno jest mądrzejszym, wie jak się postępować kiedyś, w przyszłości.

nie będę się dostosowywać do tego - to nie mój świat.

nie będę płakać. wiem, że mam Ciebie.

Ty mnie nie osądzisz, nie przyporządkujesz, znasz mnie i kochasz.

nie można 'zakochać się' na siłę.

' there's nothing like you and I '