ehh

Ehh żyje wśród ludzi którzy pomimo wszystkiego zawsze starają się uśmiechać i być twardym nie pozwalają na to by smutek wtargnął w ich życie ja też taka byłam do czasu do czasu gdy wszystko nie zaczeło się pieprzyć, ost jest coraz gorzej wiem zycie to nie bajka ale czemu jest takie trudne to wszystko nie jest takie proste jako 7-letnie dziecko myślałam że gdy dorosną wszystko będzie będę miała męża wspaniałe życie dzieci myślałam że życie jest kolorowe pełne cudownych przygód któe powtarzaja  się raz i zawsze wierzyłam w prawdziwą tą jedyną miłość która trwa na zawsze. Teraz gdy mam lat 16 wiem jak smakuje życie, po wielu przejsciach wiem że najważniejsza jest rodzina ale taka prawdziwa gdzie są wszyscy gdzie nie ma kłótni i jest idealnie gdy wiem że mogę komuś z rodziny zaufać, każdy mówi że mam wszystko co chce ale czy ktoś wpadł na pomysł że mi tego nie potrzeba? że po prostu chciałabym żyć w ciszy i spokoju bez kłótni i z rodziną którą zawsze pragnełam mieć  .... Otacza mnie wiele wspaniałych ludzi którym bardzo dziękuję za to że są bez nich nie dałabym sobie rady w tej szarej i ponurej rzeczywistości któa mnie otacza, bez nich nie byłabym nic warta a moje życie hmm było by całkiem do dupy. Wszyscy mi powtarzają ''głowa do góry i wszystko się ułoży'' ale ja już przestałam w to wierzyć przestałam wierzyć w prawdziwą miłość w to że może być dobrze że istatnieje coś takiwego jak idealne życie wsród ludzi na których najbardziej Ci zależy, to oni najczęściej nas ranią. Lecz wierzę w prawdziwą przyjaźń i wiem że ona nigdy nie zginie zawsze będzie, prawdziwa, i zawsze przetrwa,  dziękuję ...