`nigdy nie będziemy jak Bonnie i Clyde
ani orłem ani reszką
będziemy jak ten deszczowy maj
jak ci wszyscy brzydcy ludzie z Tesco

Zbyt wiele myśli przewija mi się przez głowę. Złe decyzje. Dobre decyzje. Czy da się to podzielić między czerń i biel? Ulec zrywom serca czy iść za rozumem? Przełykam słodką pigułkę wypełnioną złudnymi nadziejami, by po chwili zwrócić ją wraz z resztą naiwnych myśli. Oddycham mdławym powietrzem, skażonym pozornie nieszkodliwymi kłamstewkami, powietrzem gęstym od fragmentów urwanych w połowie zdań, zawieszonych w przestrzeni niedokończonych myśli. I zawaliły się pałace wyidealizowanych sytuacji, ukazując pod tekturowymi ścianami, zwykły szary, brudny beton. Lek na rzeczywistość zawsze okazuje się być tylko placebo.
Powinnam wreszcie nauczyć się omijać złote klatki i wcześniej wypatrywać pułapek kłusowników. Kot z kulawą nogą nie wespnie się na wysokie drzewa.