Duchowość to jedno z wielu pojęć zastępczych będących innym określeniem intuicji. W tradycji teistycznej słowo to jest szczególnie ważne. Pewne nasze zachowania budzą niezadowolenie istoty boskiej, inne z kolei spotykają się z jej uznaniem. Jednakże w tradycji ateistycznej nasze relacje są bardziej bezpośrednie, a postępowanie nie ma aż takiego znaczenia, liczy się tu i teraz. Teraz oznacza teraźniejszość a my sprawdzamy jej ograniczenia. Rozważania nad przeszłością i jej konsekwencjami nie maja sensu, liczy się tylko teraz, bieżąca chwila, nie ma w niej nic mistycznego. Z pojęciem teraźniejszości nierozerwalnie łączy się koncepcja inteligencji, nieustannie wchodzimy w interakcje z rzeczywistością, raz za razem krok po kroku, nie przerwanie i jesteśmy zdolni do różnych reakcji. Czujemy się zagrożeni teraźniejszością, wiec uciekamy w przeszłość lub przyszłość. Doceniamy wagę różnych wydarzeń, wyborów których dokonujemy co dnia , nie są one ani dobre ani złe. Nic czego doświadczamy nie da się tak po prostu zaszufladkować jako dobre lub złe, stajemy wobec różnych sytuacji ale nie wyciągamy z nich wniosków. Nie zdajemy sobie sprawy z tego ze dokądś zmierzamy. Zycie to dla nas walka, oczekiwanie na śmierć.

I w tym problem. Nie mamy zaufania do teraźniejszości, do tego czego doświadczamy. Teraźniejszość wywołuje w nas wiele emocji, nie raz tak mocnych, że się przeciw niej buntujemy, dlatego ciągle oglądamy się w przeszłość i wybiegamy w przyszłość, szukamy ukojenia w religii, wychodzimy na ulice, skarżymy się społeczeństwu, wybieramy prezydentów. Jest w tym cos ironicznego i bardzo zabawnego.

/Chogyam Trungpa Rinpoche/