"jest okej.."

jest ciemno, 2 w nocy, nie wiesz co robić, jesteś sam na sam ze swoimi myślami, trzymasz w ręku żyletke, chcesz to skończyć, nie dajesz rady, pierwsza kreska, łza za łzą spływa Ci po policzku, wszystko Ci się przypomina, każda obelga rzucona w Twoją stronę, każda kłotnia rodziców, którzy są dla Ciebie wszystkim, Twoja pierwsza miłość, każda chwila spędzona z Twoimi przyjaciółmi, druga kreska, nie możesz uwierzyć w to jaki ten świat jest okrutny, myślisz o tych ludziach którzy chcą za wszelką cene zniszczyć Ci życie, nie masz odwagi by sprostać temu zadaniu, następna kreska, Twoja krew, kropelka po kropelce spływa na podloge, zaczynasz coraz bardziej szlochać, chcesz by Twoje cierpienia się skonczyły, jesteś na dnie, chcesz się podnieść, ale nie możesz, to wszystko jest za trudne, myślisz o tym by ze sobą skończyć raz na zawsze, przecież nikt się tym nie przejmie prawda? Twoje myśli Cię dobijają, chcesz je wyrzucić z głowy, ale one z Tobą walczą, jesteś bezsilny, Twoje uczucia są mieszane, nie wiesz co robić, myślisz że wszyscy są przeciwko Tobie, czujesz się samotny, czujesz pustkę, czwartka kreska, zaczynasz histeryzować, postanowiłeś skończyć swoje cierpienia, bo przecież nikt się o Ciebie martwić nie będzie prawda? idziesz po tabletki, połykasz jedna po drugiej, kładziesz się na podłoge, kręci Ci się w głowie, widzisz swoje całe życie, chwila po chwili przemyka Ci przed oczami, chcesz powrotu, ale za późno, umierasz.
jest ranek, Twoja matka jak zawsze wchodzi do Ciebie do pokoju, widzi jak leżysz nieruchomo, zamiera w drzwiach, nie może się ruszyć, wybucha płaczem, podbiega do Ciebie i łapie za ręke, woła ojca i mówi żeby zadzwonił po karetke, chce Cię uratować, ale Ciebie nie da się już uratować, obwinia się za wszystko, obwinia się bo nie dawała Ci wystarczająco dużo czasu, nie spędzała z Tobą tyle chwil co wcześniej, Twój ojciec obwinia się, obwinia się bo po każdym zebraniu na Ciebie krzyczał, widział jak cierpisz, widział że chcesz jak najlepiej, ale jego duma nie pozwalała mu przestać, nie pokazywał jak bardzo Cię kocha, zaczyna płakać, nie potrafi schować uczuć, nie radzi sobie. Każdy kto się dowiaduje o Twojej śmierci, obwinia siebie, twoi przyjaciele którzy stracili z Tobą ostatnio kontakt, obwiniają się, bo mogli więcej, mogli się Tobą bardziej interesować, mogli Ci pomóc, ale nie pomyśleli o tym, Twoja pierwsza miłość, obwinia się, obwinia się za to że postanowiła Ciebie skreślić ze swojego życia, że nie dała Ci drugiej szansy, chciała Twojego szczęścia, ale nie pomyślała nad tym by Ci w jakiś sposób pomóc, nawet Twoi wrogowie, obwiniają się, obwiniają się za to że nie traktowali Cie poważnie, obrażali Cię, cieszyli się z Twojego cierpienia, a teraz? chceliby to wszystko naprawić, chceliby byś wrócił, dalej myślisz że nikt by za Tobą nie tęsknił? nikt by się Toba nie przejął? nikt by się o Ciebie nie martwił?
samobójstwo nie jest rozwiązaniem, życie mamy tylko jedno, każdy ma swoje wzloty i upadki, upadków jest więcej, ale to nie znaczy że nie mamy się poddawać, nie ma rzeczy niemożliwych, jeśli upadniesz na dno, staraj się podnieść, by wzbić się do gwiazd, by pokazać wszystkim ludziom którzy wyśmiewają Cie, że potrafisz być silny i iść przez zycie z podniesioną głową, to będzie dla nich cios w serce, pokaż wszystkim że potrafisz spełniać wszystkie swoje postanowienia i marzenia, Ty kierujesz swoim życiem i to czy będziesz w nim szczęśliwy zależy tylko od Ciebie.