Rozdziobią Nas kruki i wrony

Rozdziobią Nas kruki i wrony...

Tytuł dzisiejszego wpisu może być lekko mylący, chociaż... Nieważne. Chciałem poruszyć temat nowoczesnej miłości. Nie bez powodu napisałem "nowoczesnej", ponieważ nawet uczucia muszą się podporządkować do obecnych czasów. No dobra, może nie uczucia, ale ich forma wyrażania. W życiu jest coraz mniej miejsca na coś prawdziwego, a tym bardziej uczucia, które odgrywane są na pokaz. Mam na myśli facebooka, gdzie ustawia się fikcyjne związki, wstawia bez sensu posty i durnowate zdjęcia. Facebook'a przyrównałbym do bazaru, na którym pośród tysięcy gównianych rzeczy trafia się perełka. Sam facebook nie jest zły, a tylko ludzie go tworzący. Ale jednak wracając do tematu. Technologia zabija nas i nasze uczucia. Wolimy wysłać komuś smsa o treści "kocham Cię" albo "tęsknię za tobą" niż zadzwonić i o tym powiedzieć albo spotkać się i o tym powiedzieć. Nie macie odwagi ? Zasłaniacie się wstydem ? Na litość boską jesteście dorośli. Z drugiej strony sam wolałbym zadzwonić i powiedzieć właśnie te słowa niż pisać je w smsie. Dla mnie to trochę jak forma upokorzenia. Zresztą jeżeli dana osoba wie, że ją kocham to dlaczego dzień w dzień muszę jej wysyłać potwierdzenia swoich uczuć ? Heloł, przecież kocham, a nie jestem zauroczony, a to różnica. Więc po co to ? Dlaczego dla kogoś mają znaczenie takie smsy, a nie powiedzenie tego w cztery oczy. Ludzie to tchórze... Co prawda w mojej rodzinie to właśnie tata ma problemy z wyrażaniem uczuć i jest bardziej osobą, która stoi z boku rodziny, ale czy to znaczy, że powinienem być taki jak on ? Jaki ojciec taki syn ? Nie ! Może dlatego mojego taty nie interesuje moja poezja, bo są w niej uczucia. Nie mam pojęcia... Może poezja jest swoistą terapią dla mnie... Dla człowieka, który coś chce ze sobą zrobić, a nie tylko być kimś biernym nawet w swoim życiu.