17.04.2016r.

Coraz częściej chodzą mi po głowie myśli o przeniesieniu się na prowadzenie własnego bloga, tak całkiem serio.

Na razie są to tylko myśli. Może przerodzą się w marzenia, a jeśli tak, to co dalej? Czas pokaże :)

Patrząc na moje życie z perspektywy niby krótkiego, ale jednak rozległego czasu widzę, że wszystko przychodzi w odpowiednim momencie. Kiedyś nie chciałam tego słuchać. Byłam niecierpliwa. Chciałam teraz, zaraz, już, natychmiast. Szukałam na siłę. Dopiero kilka ładnych miesięcy temu uświadomiłam sobie, że ja właśnie chcę czekać. Ale nie pod presją upływającego czasu lecz trwając w pięknie każdego dnia. Żyjąc. Skupiając się na codziennej porządnej dawce miłości, którą mogę dostrzec wokół, którą mogę podarować, którą mogę przyjąć.

To mi pozwoliło dorosnąć, odkryć samą siebie, wyciągnąć wnioski, nauczyć się żyć pięknie. Pewnie, to nie koniec. To wędrówka, proces. Ale pamiętam ile jeszcze wspaniałych chwil i nowości jest przede mną. Z pewnością zbliżają się do mnie nieubłagalnie radykalne zmiany, ale czekam na nie z otwartym sercem, bo dzięki czemu byłabym dziś tą osobą, którą jestem? Uczę się, wzrastam, kocham, popełniam błędy, potykam się i czekam, ale tym razem cierpliwie na to wszystko co ma nadejść.

Warto było czekać na to, żeby prawdziwie dorosnąć.

Żeby poznać Miłość.

Żeby prawdziwie kochać.

Żeby wzrastać przy Tym, którego na mojej drodze postawił Dawca Miłości.

Prawdziwie żyć.

"Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie."

- Koh 3:11 

Fotografowała wspaniała Dorota <3

"Żaden dzień się nie powtórzy,

nie ma dwóch podobnych nocy,

dwóch tych samych pocałunków,

dwóch jednakich spojrzeń w oczy."

- W. Szymborska