Fałszywi przyjaciele

Kurczę. Jestem walnięta - zamiast pisać opowiadanie na polaka pt. "Ciekawie byłoby żyć w średniowieczu", to ja notkę piszę. A kit z tym. Nie chce mi się ;] Od niedawna nurtuje mnie pewne pytanie... Czy coś jest ze mną nie tak, do cholery ?! Wszyscy nagle robią wszystko, żeby pokazać mi swoje złe cechy. I to poczynając od przyjaciół, a kończąc na dobrych koleżankach. Zostają przy mnie jedynie nieliczni. 'Karolina schodzi na dalszy plan.' Nie jestem mi z tym przyjemnie, wręcz przeciwnie. Źle mi z tym. Dobra mina do złej gry nie utrzyma się długo. A najgorsze jest to, że nie wiem dlaczego tak się dzieje... Nie wiem w ogóle, co o tym wszystkim myśleć. Chcąc mieć to głęboko w dupie, to jest bliżej mnie. Nikt nie wie, co czuje... Wszyscy są gdzieś daleko... Chociaż w grupie, to cały czas sama... Nie wiem już nawet, co jeszcze mam więcej dodać. Brak mi słów. Ech. Skończyłam "Księżyc w nowiu". Teraz "Zaćmienie". A później zobaczy się co jeszcze ;] Idę. W końcu czeka mnie opowiadanie z polskiego... Nie chce mi się, pomocy!