Przepraszam, że na imię Magdalena mam,

że jestem, że żyję i że oddycham.

To fakt, że życie nie jest prezentem

Bóg ustawił mnie chyba nie w tej kolejce

Przeraszam, że "inną" ja nie jestem

choć może bym chciała, nie stać mnie na więcej

że mając tyle myśli w głowie, mówię bardzo mało

że płaczę, robię wyrzuty i przeklinam śmiało.

Choć pragnę Cię zatrzymać - naprawdę nie umiem

Nie wiem co robię źlę, ale wiem że serce mnie kłuję

Przepraszam, że nie wystarczam na tyle, 

byś mógł bezgranicznie kochać pytając co ja czuję

Że nie śpię po nochach, bo jestem panikarą, że

każde Twoje słowo NIE jest dla mnie karą

Przepraszam że kocham, a nie potrafię życ,

że szlocham, nie słucham, chciałabym wszędzie być

Przepraszam z serca tyle mi zostało, choć kochałam życie, to

życie szarością mnie zainspirowało

Przepraszam ,że teraz zamknę się w pokoju,

że będę wyć i ze ścianami samotnie gadała po trochu,

tak miało być powtarzam sama sobie,

chce się obudzić, by ujrzeć barwy z powrotem.