Nasze życie będzie jak poemat...

Zdjęcie jeszcze z urodzin :)

Hm, hm, czas na wiersz i odrobinę prozy.

Uśmiech

Za jego uśmiech oddałabym tysiąc miast,

Piękny, promienny, zagubiony gdzieś wśród gwiazd.

Zawsze, kiedy słyszę dźwięk jego śmiechu,

Przysłuchuję się mu jak bezimiennemu echu.

On tego nie widzi, patrzę na Niego ukradkiem,

Nasze oczy od czasu do czasu spotykają się przypadkiem.

Rumieniec zawstydzenia na Jego twarzy,

Myślał, że nikt tego nie zauważy.

Mała Ona

Widziałam jak biegła po plaży.

Taka lekka, radosna, niewinna.

Pamiętam, jak jej małe rączki łapały za dłoń moją.

Uśmiechała się szeroko ciągnąc mnie ze sobą.

Nadal wspominam grymas na jej twarzy,

Gdy nie wiedziała, co powiedzieć.

Zmieniała się z biegiem czasu.

To ona nauczyła mnie kochać.

I nagle wszystko znikło.

Szukałam jej, lecz nie mogłam znaleźć.

Gdzie się podziałaś, Duszyczko Najczystsza?

Zagubiona między marzeniami,

Rozpłynęłaś się we mgle.