Tekla

Ku pamięci... Moja kochana sunia która przeżyła z Nami 11 lat i opóściła nas w marcu. Kochana, najwspanialsza i najcudowniejsza. Zawsze będziemy pamiętać i choć doczekała się już swojej uroczej następczyni to wciąż pusto i smutno bez niej.

Byłam wczoraj u Rudaska mojego. Ma się świetnie. Pracuje...-trenerski team bardzo go chwali. Wszystkim się podoba a w rękach fachowców nie sprawia żadnych problemów. To niesamowite że człowiek nie używając żadnej siły fizycznej, nie łamiąc konia a ucząc jest w stanie wykrzesać z Niego tak wiele, jestem pełna podziwu że 600kg ogier potrafi bez mrugnięcia okiem wykonać polecenia człowieka o wroście 160 cm, nie bojąc się go, nie będąc zastraszonym itp. Znając mojego konia nie sądziłam że pójdzie tak łatwo, tak szybko i tak dobrze, ale cóż się dziwić-pracuje z Nim mistrz w pracy z młodymi końmi a wturuje Mu mistrz ujeżdżenia. Widać znajomośc końskiej psychiki, zaangażowania i rewelacyjne podejście. To była genialna decyzja!!! A Rudas totalnie wyluzowny, spokojny, apetyt ma za trzech i najbardziej w stajni upomin się o papu. Z 1 kg owsa dziennie przeszlismy na blisko 4 bo koń pracuje a jemu i tak mało. Czekamy na jego musli. Jutro Kares ma skoki w korytarzu, nie moge tego przegapić, zrobie Mu też SPA i wypuszczę na padoczek, niedziele ma wolną-więc relaksik.