w krainie łagodności.

Niedziela, wieczór.

Wszystko co stanowiło jakiś sens odeszło. Mam takie dziwne uczucia. Może to co zrobiłam jakiś czas temu, było błędem. Może nie powinnam pozwalać na zbyt wiele? . Teraz DUPA!.

Dopiero dziś doszłam do wniosku, że nto nie ma sensu!Po co się oszukiwac?.  Nie nawidzę niewyjaśnionych sytuacji.
Chciałabym mieć to wszystko gdzieś, ale niestety nie da się, tak z dnia na dzień zapomnieć.

Mimo tego,że SPIDI rozbawił mnie dziś do łez, to to niczego nie zmienia. PUSTKA.

http://www.youtube.com/watch?v=pP9bwb3tOg8

I ŚPIĘ.

"Nie mamo. To nie jest coś o czym mogę tak po prostu zapomnieć, wymazać z pamięci i pójść naprzód. Tak, wiem, że mam paręnaście lat. Ale zrozum, nie jestem już tym dzieckiem, które biega ze swoim różowym misiem... Nie zaraz, ja nigdy nie miałam różowych misiów... Mamo, spróbuj sobie to wyobrazić. Kiedy go nie widzę, czuję jak wszystko we mnie szaleje. Jakby miliard motyli przeleciało przez całe moje ciało. Uwielbiałam z nim rozmawiać. O wszystkim, nawet o tym, jakiego batona ostatnio zjedliśmy. Przy nim czułam się bezpieczna, wystarczyła tylko jego obecność. Przy nim byłam szczęśliwa. Wiesz mamo, gdy przy jakiejś osobie jest się tak bardzo szczęśliwym, a potem się to straci, to nie da się o tym tak po prostu zapomnieć. Lubię go, mamo.Lubię go tak cholernie mocno, że oddałabym za niego wszystko, mimo tego, że mam przecież tylko paręnaście lat.e"