Nie chce mi się pisać złotych myśli. Nie chcę mi się wylewać przemyśleń. Nie chce mi się uzewnętrzniać.

Rzygam swoimi myślami.

A fe.

Za dużo.

                       Oprócz tego,

miłe Walentynki, niby nie święto, niby nieobchodzone, a cieszy :)
 Prezenty zawsze są fajne, może dlatego? A trafione, to już w ogóle jest miło.

Niech ktoś za mnie mnie ogarnie.

Sypię się.

Stara.

Stara.

Jestem coraz strasza.

A gdzie ten przeklęty rozum?

Dalej wiatr hula w głowie, wypadam z wprawy?

Dalej huśtawka... ale jakaś taka przyjemna, mimo wszystko.

Przyjemne uczucia są takie dziwne, nigdy nie wiadomo jak długo będą trwały.

                                                           Rodzaj szczęścia?.

______________________________

 http://odliczanie.net/Slub-Kasi-i-Marcina,46837/