Żyjemy tymi samymi marzeniami
tymi samymi pragnieniami
śnimy tymi samymi snami a między nami mur...

Czy to taka kolej rzeczy
jeden drugiemu zło rzeczy
ktoś robi coś a wokół tylko krytykantów chór...

 
Wrednie wytykane wady powodują zwady
plączą się układy tworzą podziały i blokady...
zastanówmy się głęboko czy nie ma na to rady
przecież stoimy po tej samej stronie barykady...

Zatem spójrz na tyle na ile daleko pozwala oko
byś dojrzał człowieka stojącego obok Ciebie...
w miłości w ludzkich sercach ostatnie nadzieje
a kiedy widzę jak nawzajem ignorujemy siebie
Bliźniemu podaj pomocna dłoń jak będzie w potrzebie
uśmiechnij się choć może wydać ci się obcy...
Każdy z nas w trudnych chwilach potrzebuje pomocy
kiedy niepewną ścieżką kroczy...

Blisko a zarazem tak daleko
społeczeństwo podzielone jak świat niejedną rzeką...
niby tacy sami obłąkani problemami
dniami i nocami zapominamy
że nie jesteśmy na tym świecie sami...
Oczy zalane łzami
ukazują jak ludzie się traktują...
jadem jak gady na lewo i prawo plują
mimo że życie bez litości daje w kość i jest zawiłe
bądź przykładem zatem nie czyń drugiemu co Tobie nie miłe...