Upragniony powrót do przeszłości.

Niektórzy ludzie nie potrafią uświadomić sobie jak bardzo boli strata najbliższych Tobie osób. Zaznają tego gorzkiego smaku tylko wtedy kiedy i oni będą musieli znieść swój ból, rozterki i negatywne emocje. Jeśli już zazna....albo sie pogodzi ze strata, da tej drugiej osobie wolną rękę, albo za wszelką cenę będzie walczyć do końca, byle by odzyskać choć cząstkę tego co stracone. Ci niedoświadczeni mówią "będzie dobrze"...
....a może ja wiem kiedy to faktycznie będzie mogło nastąpić, a kiedy już pozamiatane ?  Nieubłagalnie czas leci, pozostawiając za nami wszstkie przykre sytuację, jednakże nasze pomyłki, błędy wracają do Nas jak bumerang. Kiedy jest chwila ciszy, spokoju, krzty szczęścia, nasz czyn wraca do nas uderzając wyrzutami sumienia i myślą "mogłaś /-eś tego nie robić, teraz było by znacznie lepiej". Jak tu pogodzić sie ze stratą ?
Nijak. Świadomość i ból po stracie bedzie trzymać długo. Nie uwolinisz sie od tego, bo nawet nie będziesz chciał ani próbował. Chyba, że jesteś pieprzonym wyjątkiem ?   
Będziesz myślał, rozmyślał, wspominał, zarzucał sobie pytanie "dlaczego?".
Kiedy kochasz, nieważne czy jako siostrę/brata, jako rodzica, albo jako swojego faceta/swoją dziewczynę...KAŻDA strata boli. A najbardziej uderza nas coś co trwało juz wiele lat i raptownie skończyło się. Człowiek sam sobie nie zdaje sprawy, że nieumyślnie i bezwiednie krzywdzi swoich najbliższych. Jeśli wystąpi jakiś problem to stara sie go rozwiązać niekoniecznie patrząc również na druga stronę medalu w tym rozwiązaniu. Równie dobrze moze uznać, że dobrze robi, a wychodzi odwrotnie. Potem druga osoba zastanawiając sie nad rozwiązaniem sytuacji obiera sobie rownie błędną drogę. I tak zatacza sie koło...koło błędnych rozwiązań.

Nawet niepełna strata cząstki więzi z kimś najzwyczaniej w świecie boli..

Tak ! O to kolejna seria rozważań nad sensem naszego bytu  / albo prościej..kolejny bełkot.

Idę dalej kuć. Matma mnie nie lubi. I z wzajemnością, cholera.