losers.

rzygam wielkimi miłościami, które zdarzają się raz na miesiąc. i tym całym zakłamaniem czy potrzebą pilnego posiadania kogoś. i obnoszenia się ze swoją sztuczną, nieprawdziwą miłością. kochasz go? oh, jak pięknie, szkoda tylko, że miesiąc temu kochałaś kogoś innego. samo słowo 'miłość' jest czymś wielkim, potężnym. słowo 'kocham' nigdy nie powinno być rzucane na wiatr. ani w ogóle rzucane. więc proszę, ogarnijcie się wszyscy, bo mnie cofa. szkoda, że tak wielkie uczucia w dzisiejszym, zepsutym świecie tak tracą na wartości. ludzie nie zastanawiają się, z kim chcą żyć, tylko 'biorą co im wpadnie w ręce'. kompletnie żałosne. najwyższy szczyt desperacji. dno.

nie mogę zebrać myśli. wszystko wokół mnie wiruje, nie potrafię się nawet skupić. nie wiem czy olać wszystko i wszystkich czy jednak się przejmować.  czy dążyć do czegoś, próbować coś osiągnąc, być kimś. czy popierdolić i całkowicie pójść na dno. jednak najważniejsze pytanie to takie, czy ja rzeczywiście chcę znaleźć się na powierzchni. czy przez przypadek piekło nie stało się miłym miejscem.