Ona nie przypominała podręcznikowego bóstwa, nieziemskiej bogini, muzy wielkich artystów, 

                                      co jednym spojrzeniem darowuje natchnienie. Nie była podobna do nocy gwieździstej ani dnia 

                                  soczystego. Nie była ideałem. Nie przypominała niczego, co piękne. Mówiła, że nie okazuje uczuć, 

                            ale robiła to mówiąc o nich. Próbowała być egoistką, bezskutecznie. Żyła po swojemu i chciała kogoś, 

                      kto będzie miał swój świat i znajdzie w nim dla niej miejsce. Nie chciała wiele, chciała jedynie mieć 

                 wszystko. Nie chciała podbić świata, tylko by ktoś go podbił dla niej, owinął w wielką czerwoną kokardę 

           i dał jej w prezencie. Chciała spokojnego życia, w którym bez przerwy będzie się coś działo. Chciała żyć 

      długo, ale nie dożyć starości. Umrzeć po cichu, ale żeby każdy o tym wiedział.