ZONA

Wchodzę do Zony, nikt mnie tu nie zaprasza.

Przez żadnych ludzi, nigdy nie proszony.

Z jeśli zginę za wszystko złe przepraszam.

Bo to jest Zona, a nikt tu nie zna Zony.

Karabin w ręku, oksydą pobłyskuje.

Na pasie ładownice, a w nich magazynki.

Czuję niepokój, jak zawsze gdy tu wchodzę.

Bo to jest Zona, a nikt tej nie zna Zony.

Na plecach plecak, a w plecaku jest worek.

Na artefakty, na moją zapłatę.

Za wszystkie dni, za cały czas spędzony.

W tym dziwnym miejscu, w tej niebezpiecznej Zonie.

I słyszę szelest, w tych krzakach tuż przedemną.

Podnoszę broń i zaczynam już celować.

Naciskam spust, strzał rozlega się dokoła.

Bo to jest Zona i jej niebezpieczeństwa.

Podchodzę bliżej, rozgarniam ręką krzaki.

I widzę zwierzę, okropnego mutanta.

On na mnie czyhał i zabić pragnął szybko.

To było jedno, z niebezpieczeństw Zony.

Tu anomalie, na każdym spotkasz kroku.

A gdy w nie wpadniesz, to koniec z twoim życiem.

Ja raz w nią wpadłem, lecz więcej nie spróbuję.

To jest kolejne z niebezpieczeństw Zony.

Jestem u celu, tu zdobędę artefakty.

Będą zapłatą, za me nędzne życie.

Za każdy z artefaktów, zarobię pieniądze.

To jest nagroda, zdobyta od Zony.

Już pora wracać, bo ściemniać się zaczyna.

Do mego domu, do oazy spokoju.

Lecz Zona wzywa i odejść nie pozwala.

Bo chce mnie wchłonąć i trzymać już na wieki.

Zaś na granicy, problemy się nie kończą.

Bo tam jest wojsko i zobaczyć mnie nie może.

Lecz ja mam sposób i idę w stronę płotu.

Przez dziurę przejdę i uwolnię się od Zony.

Jestem już w domu, plecak do kąta rzucam.

Idę się umyć i przebrać w czyste ciuchy.

Zjadam kolację i spać się szybko kładę.

Tak kończę dzień, cały przebyty w Zonie.

by MAJOR

Tak wiem cholernie nudna notka.

Sam to ułożyłem. To się śpiewa.

Pisane pod natchnieniem Kaczmarskim.

Proszę o oceny.