nietos de durruti

Brak słów.

Tęsknię.

Chciałabym przejść się teraz Calle Ancha...

pod samą katedrę. A potem skręcić w Barrio Humedo.

Do Molly Malone's na kieliszek tequili. 

Do Tragi, zgarnać buziaka i kartkę na drinka od Alvaro.

A później pójść nad Rio de León

i przejsć sobie bulwarem do krowy,

która jak krowa nie wygląda. 

A później obok opuszczonego szpitala

i prosto na Avenida Nocedo numer 11.

Piętro 4, mieszkanie po lewej. 

Pokój na końcu.

Zobaczyć Twoje roześmiane oczy

jeszcze raz, Ciulasku.

I do siebie na lewo, wywalić się z łóżkiem, bo nóżka krzywa.

Nie domknąć balkonu i zastanawiać się, dlaczego w nocy pizga.

I obudzić się rano, bo druga Gruba Dupa pakuje się na jednoosobowe wyro

i nazywa mnie Flanelcią, bo Szmata to zbyt wulgarnie.

I później wstać i pójść na UniLeón podkraść srajtaśmę, bo z uczelni

trzebaby coś wynieść... no i szkoda eurasów,

lepiej wydać na Tinto de Verano i butelkę Pepsi.

I skoczyć do Rachel na czekoladę z rumem.

I za róg na najlepsze churros con chocolate świata.

I zadzwonić do Agi, bo włosów nie ma kto pofarbować.

I zaprosić Elenę na pierogi.

I w środku nocy pójść na spacer z Luidżim.

I wkurzać się na Zielarza, bo znów w domu wali ziołem.

I z Sylvie pokonwersować o wszystkim i niczym.

I mieć wszystko w dupie.

Po prostu.

Być w miejscu, które

nieświadomie pokochałam.

León.

Wrócę.

Pervertidos Elegantes - Nietos de Durruti

https://www.youtube.com/watch?v=YaM1eqDaTmk