chciała bym żeby była jesień... żeby padał deszcz...

to właśnie teraz potrzebuje usiąść na parapecie z kubkiem ciepłego mleka, patrzeć w nicość i płakać równocześnie ze strugami deszczu!

rozmazuje mi się obraz... dlaczego?

tak naprawde chyba nie potrafie tego wyjaśnić, tak naprawde nie da się wyjaśnić 'życia' - mówi się 'egzamin z życia'

ale kto przyznaje punkty, kto da nam ostateczną/końcową ocenę?! NIKT!

bo niky nie ma prawa nas oceniać, tylko my sami, a zkąd możemy wiedzieć, że test juz zaliczony? chyba po śmierci, do której zbliżamy się z każdym zaśnięciem...

czuję pustkę!...

w tym momencie patrząc ślepo w monitor, porównała bym ją 'wydzierania tunelu łyżką' (wyobraźnia :)

hmm... westchnęła...

po czym pomyślała, że są różne rodzaje miłości-szalona, zaborcza, lojalna, ślepa, tylko na chwilę.........

ta była TOKSYCZNA...

'- Jesteś szczęśliwa! - krzyknęło złudzenie...

- Nie okłamuj jej... - szepnęło życie...'